“เด็กดื้อ”
เด็กหัวรั้น จนเคยโดนครูมัธยมต้น
ปรามาทว่า ไม่มีวันเรียนจบปริญญาตรีได้แน่ ๆ
คิดว่าคงเป็นแรงผลักดันอะไรสักอย่าง
ที่อยากทำให้ครูท่านนั้นเห็นว่าเรามีดี เราทำได้ ไม่ได้เป็นอย่างที่ครูพูดเลย
เราคิดว่า เราไม่จำเป็นจะต้องดีในสายตาของใครบางคน แต่เราดีด้วยสำนึกตัวเราเองว่าเรามีดี
และจะทำให้ดีให้ได้ !
ทั้งทีรู้ว่า แค่ใบปริญญา
ไม่ได้ชี้วัดอะไรจากคนเราได้เลย ตอนนั้นเรามุ่งมั่นที่จะเรียน และพอออกมาทำงานตอนจบ
ปวส.2 ช่วงนั้นคอมพิวเตอร์เริ่มมีบทบาทในการทำงานมากขึ้น
เราได้ใช้งานแล้วรู้สึกชื่นชอบ จึงตัดสินใจเปลี่ยนสายเรียนจากบัญชีเป็นคอมพิวเตอร์
ตอนนั้นคิดว่าชอบด้วย แล้วทำงานก็มีความสุข สนุกดีด้วย
เลยอยากเรียนด้านคอมเพิ่มเติม จนจบปริญญาตรี มันไม่ใช่แค่การเรียน มันคือชีวิต
คือการเรียนรู้ การมีเพื่อน การได้พบปะผู้คน ช่วงนั้นเราทำงานไปด้วย
เรียนช่วงวันเสาร์อาทิตย์ ถึงเหนื่อยมาก แต่อยากไปเรียนทุกครั้ง
ตอนแรก คิดว่าตัวเองเป็นคนดื้อ
ที่เวลาใครบอกใครห้ามอะไร ไม่ค่อยยอมฟังง่าย ๆ แต่จะฟังเสียงใจตัวเองมากกว่า ชอบที่จะลองทำอะไร
ขอให้ได้ทำดูก่อน เมื่อเต็มที่จริง ๆ แล้ว ไม่สำเร็จ ก็ไม่เป็นไร
คงมีอะไรผิดพลาดไปสักอย่าง
เริ่มมองหาความรู้ใหม่ ธุรกิจตัวใหม่ ลองทำ ลองผิดลองถูก
ดูว่าอันไหนที่ถูกจริตกับตัวเอง ทำแล้วชอบ ทำแล้วมีความสุข
ไม่เคยเสียใจกับความล้มเหลวที่ผ่านมา มองว่าเป็นประสบการณ์ที่สอนเรา
ให้เราได้เรียนรู้วิธีการทำงานในหลากหลายรูปแบบ หลายวิธี เพื่อฝึกความอดทน และความพยายามไม่ย่อท้อของตัวเราเอง
เพื่อสักวันนึง เราจะต้องประสบความสำเร็จให้ได้อย่างแน่นอน
ปัญหาและอุปสรรค ผ่านเข้ามาทำให้เราได้เรียนรู้
และก้าวต่อไปอย่างมั่นคงและรวดเร็วขึ้น
หวังว่าบทความนี้คงเป็นประโยชน์สำหรับคุณและคนที่คุณรัก
ขอบคุณที่ติดตาม Blog : Think of success
ความคิดเห็น